
นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ใน แทบทุกเข ตของ ก รุ งเท พ รวมทั้งหั วเมืองใหญ่ๆรวมและจากนั้นก็ประมาณ 500 ไร่
และเมื่อ 30 ปีก่อนนั้น ผมพกเงินในกระเป๋าไว้ท่องเที่ยวครั้งละเป็นแสนๆทำมาค้ าข ายได้เงิน
มาเยอะแยะ ก็ส่งลูกเรียนเมืองนอกหมด ไม่ต้องดำเนินการให้เรียนอ ย่ า งเดียวเมี ย ผมชอบ
เ ล่ นหุ้ น ราค าหุ้ นก็ขึ้นเอาๆก็ได้ผลกำไรมามากมายอยู่แบบเดียวกัน พวกเราก็มีเงินสดหลายร้อยล้ าน
และก็จู่ๆพอเพียงอยู่มาวันนึงนั้น ก็มีเครือญาติผมคนหนึ่งเดื อ ดร้อนมายืมเงิน วันนั้นผมก็เลยด่ าเขาซะแร ง
แบบที่ว่าเสียๆหายๆเนื่องจากมีความรู้สึกว่าตนเองมีเงินมากจะพูดอะไรกับคนไหนกันยังไงก็ได้
แต่ก็ให้เงินเขาไปอยู่นะ แสนนึง บอกเขาว่าไม่ต้องมาให้มองเห็นหน้าอีกนะ
ด้วยเหตุว่าเงินที่ให้ มีความรู้สึกว่าให้ทาน แล้วเขารับเงินพร้อมน้ำตา ในช่วงเวลานั้นผมไม่รู้จักเลยว่า
เขาจะรู้สึกแบบไหนเมื่อผมคิดทำการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย าแล้วในปีนั้นกำเนิดวิ ก ฤ ต
น้ำหลาก พัดพาทุกอ ย่ า งไปจากชีวิตผม รถยนต์ผม 19 คันบ้านอีก 5 ข้างหลัง ที่ดินมาก เงินสดที่เคยมี
แฟนผมเล่นหุ้ นพี่สาว งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูกก็ทำธุรกิจจนหมดเนื้อหมดตัวข าดทุนข้างใน 2 ปี
คือสิ่งที่มีมันหายไปในพริบตา เหลือไว้เพียงหนี้ 200 กว่าล้าน เวลานี้ผมเป็นบุคคล ล้ ม ละ ล า ย
เช่าห้องเพียงพออยู่ได้ ข ายก๋วยเตี๋ยวไปวันๆป ร ะ ทั ง ชี วิ ต และเมียผมก็ไม่มีกระจิตกระจิตใจ
ทำอะไร ทั้งยังลูกผมก็ต่างแยกย้ า ยกันไปเอาตั ว ร อ ดต่างคนต่างไป ไปตามเส้นทางชีวิตตนเอง
ผมไม่เคยได้มองเห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้ผมอายุ 76 ปีแล้วผมจะต้องชูหม้อ กวยเตี๋ยว
ล้างจาน แต่พอเพียงมันอยู่นานวันเข้าเวลานี้ ผมปลงได้เอง ผมมาตรากตรำตอนแก่แต่
ก็เริ่มเข้าใจชีวิตเยอะขึ้น เงินค่าเช่ าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา
ให้เขาไปแสนนึง แม้กระนั้นลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้า บอกผมว่าพ่อผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง
เนื่องจากว่าในช่วงเวลานั้น ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัด คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้เสมือนบิดาผมเป็นหม า
บิดาผมยอมหมดเนื่องจากว่าชีวิตลูก มีค่ามากกว่าอะไรทั้งหมด แม้กระทั่งทำ อ ย่ า ง ไรพ่อก็ยอม
หากมีเงินจะให้หามาคืนคุณลุงให้ได้ และแสนนี้ผมคืน ส่วนห้าหมื่นคือด อ กละกัน
ไม่มีหนี้บุญคุณถัดไปแล้ว แม้กระนั้นถ้าคุณลุงทุกข์ยากลำบาก คุณลุงมายืมกับผมได้นะ ผมจะให้ก ู้
ผมจะไม่ด่ าเหมือนที่คุณลุงด่ าบิดาผมหรอกนะ เพราะว่าถ้าไม่มีเงินคุณลุง ผมอาจไม่ร อดในวันนั้น
เพราะว่าเงินแสนที่คุณลุงโยนให้ มันต่อ ชีวิตให้ผมได้ ผมทำตามอย่างที่พ่อบอกแล้วให้ตอบแทนหนี้สิน
ก้อนนี้ให้ลุง รวมทั้งส่วนลูกคุณลุง ผมไม่รู้ก ร ร มของคนใดกันของมันนะ
เมื่อได้ยินด้วยเหตุผลดังกล่าว ผมเดินร้องไห้ มาถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง และลงทุ นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ
มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มตามสนอ ง
หลานเขามิได้ด่ าผมแม้กระนั้นหลานพูดความจริงให้ฟัง เพียงแค่ผมรับความจริงมิได้แค่นั้น
แม้กระนั้นในเวลานี้ผมมีความสุขดี พระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิน
ตอนผมมีเยอะมากๆผมรังเกียจคนบอกบุ ญผม ไม่เคยทำบุ ญเลย ผมรับประทานผมท่องเที่ยว
แต่เดี๋ยวนี้ผมหมดกระเป๋า มีหนี้สิน ไม่มีสหาย ไ ร้ ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ
เข้าวัดเป็น เวลานี้ผมห่วงเพียงแค่เมียผมผมภาวนาให้เมี ยไปก่อนผม เนื่องจากไม่อย าก
มองเห็นเมียลำบ าก ไม่ต้องถามว่าผมเป็นใครกันแน่ ร้านอยู่ตรงไหน
แค่จะเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน ให้เป็นข้อคิด อาจจะไม่มีคำว่า ย า กกระทั่งสำหรับคนขยัน
ไม่มีการปลงตก หากไม่เคยสูงสุด แล้วมาต่ำสุด และประเด็นนี้สอนใจก้าวหน้าจริงๆ
มันถือว่าเป็นการสอนใจ สำหรับคนอีกจำนวนไม่น้อยเลยที่ทะนงตน ลืมตัว มีความรู้สึกว่าตัวเองเหนือผู้ใดกันแน่
“มองดูให้สูงเหมือนฟ้า
แต่อย่าลืมว่าที่ที่ยืน
…เป็นพื้นดิน…”
ถือตัว
ขอบคุณบทความจาก
https://freelydays.com/12927/คำค้นหา :
รวย